Tematem pracy dyplomowej nagrodzonej w konkursie SIMP był projekt urządzenia do rehabilitacji szczęki, przeznaczonego dla osób cierpiących na szczękościsk. Dotyczy to szczególnie pacjentów onkologicznych, u których radioterapia okolic twarzy spowodowała zaawansowaną i trwałą postać tego schorzenia.
Szczękościsk definiuje się jako całkowitą lub częściową niemożność rozwarcia ust, spowodowaną skurczem mięśni stawów skroniowo żuchwowych. Pacjenci z tym zaburzeniem mają trudności w mowie, spożywaniu pokarmów, czy wyrażaniu emocji. To z kolei może prowadzić do wystąpienia objawów typowo psychicznych, takich jak obniżenie nastroju, a nawet depresja.
Aktualne metody rehabilitacji polegają na siłowym odwodzeniu żuchwy i wymagają całkowitego zaangażowania rehabilitanta. Sam proces jest długotrwały i monotonny. W celu zwiększenia rozwarcia międzyzębowego od 3 do 5 mm, wymagana jest codzienna 30-minutowa rehabilitacja przeprowadzana przez 6 miesięcy.
Projekt urządzenia
foto: Michalina Zając
Prototyp urządzenia
foto: Michalina Zając
Projekt został opracowany z myślą o doskonaleniu procesu rehabilitacji przez automatyzację stopniowego i powolnego rozwierania ust pacjenta. Wykonywane ćwiczenia mają za zadanie rozciągać mięśnie stawów skroniowo-żuchwowych i tym samym umożliwić zwiększenie zakresu rozwarcia międzyzębowego.
Zalety urządzenia
Rehabilitacja przeprowadzona przez urządzenie nie wymaga stałej obecności fizjoterapeuty, dzięki czemu może on być dostępny dla większej liczby pacjentów w tym samym czasie. Dodatkowo zwiększona jest powtarzalność procesu, a terapeuta ma możliwość precyzyjnej kontroli siły odciągającej żuchwę. Co więcej, urządzenie można konfigurować w taki sposób, aby wymuszony tor ruchu żuchwy jak najlepiej odwzorowywał ten naturalny związany z indywidualną anatomią pacjenta. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko wystąpienia dyskomfortu oraz uszkodzenia tkanek w trakcie rehabilitacji.
