Wspomnienie - Doc. dr inż. Kazimierz Grossman (1924 – 2019)

10-09-2019

W pamięci wielu pokoleń inżynierów mechaników Kazimierz Grossman zapisał się jako doskonały, choć wymagający dydaktyk. Był nestorem pracowników Katedry Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji oraz Instytutu Mechaniki Stosowanej PŁ.

Kazimierz Grossman urodził się w 1924 r. w Godzieszach Wielkich koło Kalisza. W czasie wojny był na przymusowych robotach w Niemczech. Tam zdał polską maturę. Po powrocie do kraju rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. Od 1949 r. podjął równocześnie pracę w Katedrze Fizyki PŁ.

Doc. dr inż. Kazimierz Grossman Doc. dr inż. Kazimierz Grossman

W roku 1951 uzyskał dyplom magistra inżyniera na Wydziale Mechanicznym. Dwa lata później rozpoczął pracę w Katedrze Wytrzymałości Materiałów. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1960 r., zaś stanowisko docenta w 1971 r. Był prodziekanem Wydziału Mechanicznego (1972-75 i 1981-87). Przez wiele lat był zastępcą dyrektora oraz dyrektorem Instytutu Mechaniki Stosowanej (1986-89). Kierował Zespołem Teorii Mechanizmów i Maszyn. Po przejściu na emeryturę w 1991 r. prowadził przez kilka lat zajęcia z wytrzymałości materiałów. Nadano Mu liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznakę ZNP, Medal Wyższej Uczelni Technicznej w Brnie.

Za aktywną działalność w Polskim Towarzystwie Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej uzyskał Srebrną Odznakę Zasłużonego dla Towarzystwa.

Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień stateczności konstrukcji i drgań mechanicznych. Wypromował trzech doktorów, którzy są obecnie profesorami tytularnymi, są to prof. Tomasz Kapitaniak, prof. Krzysztof Czołczyński oraz prof. Henryk Sabiniak.

W pamięci wielu pokoleń inżynierów mechaników Kazimierz Grossman zapisał się jako doskonały, choć wymagający dydaktyk.

Docent Kazimierz Grossman był niezwykle obowiązkowy i oddany pracy w PŁ. Był koleżeński, chętnie służył pomocą, a młodych pracowników wprowadzał w trudne arkana pracy dydaktycznej. Na trwałe zapisał się w życzliwej i pełnej szacunku pamięci współpracowników.

Był nestorem pracowników Katedry Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji oraz Instytutu Mechaniki Stosowanej PŁ.