W wieku, gdy wielu myśli o zasłużonym odpoczynku, dr Stanisław Pruś zdecydował się na wybór zupełnie innej ścieżki, która nie jest oczywista, a z pewnością mogłaby przerazić wielu młodych i początkujących naukowców. Po dekadach pracy w przemyśle, zdecydował się na powrót do świata związanego z uczelnią, by, wykonując doktorat sprawdzić swoje przypuszczenia i teorie, które powstały w ciągu wielu lat pracy z barwnikami.
Na emeryturze przyszedł wreszcie czas, aby zgłębić od strony czysto naukowej tematykę związaną z procesami kationizacji celulozy i jej dalszego barwienia za pomocą barwników reaktywnych.
Realizacja pracy doktorskiej Pana Stanisława nie była łatwa, wymagała bowiem nie tylko oswojenia się ze specyfiką pracy naukowej, ale również pogodzenia tego wyzwania z obowiązkami typowymi dla Dziadka. To, co dla jego rówieśników mogłoby być przeszkodą nie do pokonania, dla niego stało się źródłem siły. Jako promotorzy pracy doktorskiej Stanisława Prusia jesteśmy pełni podziwu dla jego pasji, determinacji i niezwykłej energii, z którą realizował wyznaczane przez siebie kolejne zadania i etapy pracy.
Od lewej: prof. Jolanta Wąs-Gubała, Uniwersytet Jagielloński – recenzent, dr hab. inż. Maciej Boguń, Sieć Badawcza Łukasiewicz - Łódzki Instytut Technologiczny – recenzent - dr hab. inż. Piotr Kulpiński, prof. PŁ – promotor
foto: arch. Wyzdiału TMiWT
Przyjazne dla środowiska barwienie
Wyniki badań dr Stanisława Prusia są bardzo ciekawe i wnoszą bardzo duży ładunek wiedzy. W swojej pracy Pan doktor skupił się między innymi na procesie kationizacji celulozy, czyli na wprowadzeniu na powierzchnię włókien takich związków chemicznych, które zmieniają ładunek na powierzchni, pozwalając na bardziej efektywne związanie z barwnikami reaktywnymi. Zastosowanie tej metody pozwala barwić w znacznie niższych temperaturach, czyli bardziej ekonomicznie, ale również dzięki znacznemu zredukowaniu niezbędnych w procesie barwienia związków chemicznych jest bardzo przyjazna dla środowiska. Bardzo dużym wkładem naukowym doktoratu jest zaproponowanie i udowodnienie mechanizmu reakcji wiązania się barwika z modyfikatorem.
Wyniki prac zostały opublikowane w kilku czasopismach naukowych o stosunkowo wysokim IF. Prace te zostały już zauważone w środowisku naukowym, a dowodem jest duża liczba cytowań. Publikacje te otwierają drogę do dalszych badań oraz dają kolejny impuls do rozwoju zrównoważonych technik produkcji w przemyśle tekstylnym.
Naszym zdaniem dla doktora Prusia, równie ważne, jak uzyskanie stopnia doktora, jest przesłanie, że nigdy nie jest za późno, by nauczyć się czegoś nowego i przyczynić się do tworzenia lepszego jutra. Przykład Pana Stanisława dowodzi, że pasja i determinacja mogą przekształcić marzenia w realne efekty.
Rozmowę z dr Stanisławem Prusiem „ŻU”publikuje w tekście „Obrona doktoratu po latach: historia, wyjątkowość, inspiracja”.
